Poesía española

Poemas en español


Dikt Hembra

Pa dentrarme’en el alma juiste artera y mañosa.
M’engrampastes a juersa de tarimba y carpeta.
Con dispacio y baquía, como quien cincha’l monte,
preparaste la trampa pa embretar mi soncera.

A ocasiones mansita como yegua’e piquete
y a ocasiones lo mesmo que un venao de matrera;
di a ratitos tristona, redetida en suspiros,
y otras güeltas beyaca, negadora y perversa;

rebenquiando ese cuerpo cimbrador com’un’unco
-and’hicieron tuitas mis miradas querencia-,
y enyenando’e promesas esos ojos dañinos
que almarean más juerte que la mesma giñebra,

pecho adentro, di a poco, te me juiste ganando,
sin temor de qu’el güeso se pudiera dar güelta,
pues jugándola en vaca con mandinga, ¡dejuro!,
cualquier cancha te sirve y ande quiera echás güena.

Pa la trensa del laso que pialó mi cariño
desbarbaste los tientos con prolija destresa.
¡Baquianasa la china! ¡Ni campiando a candiles
s’encuentra otra que sirva pa empardarte siquiera!

Yo, asonsao por tus tretas, no patié la celada;
m’enredé’n tus mentiras de mujer cabortera;
y en mi rancho de adobe, munchas noches escuras,
p’alumbrarme p’adentro tu ricuerdo ju’estreya.

Te desiaba y te véia po’ande quiera que juese;
cuanti más vos me juías yo te creiba más cerca;
bien a láito’e mi catre, cuando el sueño lerdiaba,
‘taban siempre tus ojos aguaitando mi pena…

Y a la larg’aflojastes. Y te truje a mi rancho
carculando que traiba lo mejor de la tierra.
Y tu boca jué chica pa potrero’e los besos
que salían en tropiyas de mi boca sedienta.

Pero vos pastoriabas la ocasión pa burlarte,
pa encajarme las patas como mula mañera.
¡Pucha, ustedes las hembras son pal hombre más piores
que manada de chanchos cuando dentra’la güerta!

Ya cumpliste tu gusto. ¡Podés dirte, canejo!
¡Por respeto al cuchiyo no te tuso a lo yegua!
¡Rejuntá tus percales y marcháte’n seguida
d’este rancho, que al ñudo quiso ser tu querencia!

¿Qu’esperás? ¿Cres de juro que no aguanto la marca?
¡Si mujer de tu laya po’ande quiera s’encuentra!
¡Podés dirte tranquila; tengo juersa’entuavía
y me sobran rodajas pa domar una’usencia!

¿Y aura? ¡Güe! ¿Tas yorando? ¡No faltaba más qu’eso!
¿Arricién te das cuenta que no sirve ser puerca?
Te metés’hacer barro pa dispués remorderte
y amolar con tus yantos. ¡No negás que sos hembra!



1 estrella2 estrellas3 estrellas4 estrellas5 estrellas (1 votos, promedio: 5,00 de 5)

Dikt Hembra - Serafín J. García